تصمیم گیری بدون پیش بینی موثر در شرایط عدم قطعیت برای سازمان های امروزی به مثابه حرکت با چشم بسته و در تاریکی است، ولی به یقیین ابزاری برای درک بهتر شرایط مبهم وجود دارد. سناریو نگاری به عنوان یکی از روش های مهم آینده پژوهی می تواند با درک نیروهای پیشران و عدم قطعیت ها و در قالب روایت ها و داستان های چندگانه از آینده، کمک زیادی برای رفع ابهام تصمیم گیران سازمان ها باشد. هدف این مقاله شناخت بهتر ابزار سناریو و معرفی آن به عنوان یک ابزار قوی برای کمک به تصمیم گیری در شرایط عدم قطعیت است.در مقاله حاضر و با روش مروری و کتابخانه ای سعی شده است ضمن جلب نظر خوانندگان به رویکرد سناریو و روش شناسی آن به اهمیت برنامه ریزی بر پایه سناریونگاری اشاره شود و با معرفی نقاط قوت و ضعف این روش، شش سناریوی اقتصاد فدرال آمریکا را به عنوان نمونه برای محققین رشته آینده پژوهی ارایه دهد. این مقاله نشان می دهد، سناریو به عنوان یک روش کیفی می تواند از جمله سه روش برتر از روش های موجود آینده پژوهی باشد که می تواند با در نظر گرفتن عناصر پیشران و عدم قطعیت ها و با ایجاد آینده های بدیل، ذهن مدیران و برنامه ریزان ارشد شرکت ها و سازمان ها را متوجه حوزه هایی که در آن عدم قطعیت وجود دارد کند و اجازه دهد تا در فضای غیر شفاف ناشی از عدم قطعیت ها، برنامه ریزی دقیق تری برای آینده سازمان متبوع خود پایه ریزی کنند.با توجه به دانش کسب شده از مقاله حاضر، به مدیران سازمان ها پیشنهاد می شود رویکرد سناریو را به عنوان یک ابزار مهم در برنامه ریزی سازمانی درنظر بگیرند تا بتوانند از پس تندبادهای شدید تغییرات محیط کسب و کار خود برآیند.